مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: نشانگان سندروم داون، اثرات متفاوت و منحصر به فردی بر تجارب اعضای خانواده می‌گذارد که با متغیرهای گوناگون روانشناختی در ارتباط است. بنابراین هدف از انجام‌ پژوهش حاضر بررسی رابطه بین خودکارآمدی با کارآیی خانواده وکیفیت زندگی در خواهران و برادران کودکان با سندرم داون بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر مقطعی و از نوع هم‌بستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی کلیۀ خواهران و برادران دانش آموزان با سندرم داون شهر اهواز در سال تحصیلی 98-1397 بود. برای تعیین حجم نمونه تعداد 300 نفر بر اساس جدول کرجسی و مورگان بر آورد گردید که بعد از احتساب افت آزمودنی ها، حجم نمونه به 278 نفر رسید. برای گردآوری داده‌ها، از پرسشنامه پرسشنامه سنجش کارکرد خانواده (اپشتین، بالدوین و بیشاپ،2003)، پرسشنامه خودکارآمدی (موریس،2001) و پرسشنامه کیفیت زندگی (سازمان بهداشت جهانی،1998) استفاده شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از ضریب هم‌بستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه، با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۲۴ در سطح معناداری 05/0 استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج تحلیل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که کارایی خانواده (386/0B=، 001/0p<) و کیفیت زندگی (371/0B=، 001/0p<) به صورت معنادار، خودکارآمدی را پیش بینی کرده است.  همچنین، نتایج ضریب هم بستگی نشان داد که بین کارایی خانواده (556/0r=،001/0p<) و کیفیت زندگی (367/0r=،001/0p<)، با خودکارآمدی ارتباط معناداری وجود داشت.
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد کارآیی خانواده وکیفیت زندگی در خودکارآمدی خواهران و برادران کودکان با سندرم داون تاثیر دارد، بنابراین بررسی کارآیی خانواده وکیفیت زندگی در بهبود خودکارآمدی اعضای خانواده با سندرم داون کمک کننده است.

واژه‌های کلیدی: خودکارآمدی، کارآیی خانواده، کیفیت زندگی، سندرم داون

     

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---