چکیده
زمینه و هدف: امروزه استفاده از برنامههای رایانهای برای بهبود عملکرد کودکان دارای اختلال بیشفعال محبوبیت چشمگیری پیدا کرده است؛ بااینحال میتوان با ادغام این برنامهها با تکنیکهای آموزشیدرمانی خانوادهمحور به نتایج بهتری دست یافت. پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی برنامهٔ جامع خانوادهمحور رایانهیار بر بهبود حافظهٔ فعال کودکان ۶تا۹سالهٔ مبتلا به اختلال نقص توجه-بیشفعالی انجام شد.
روشبررسی: روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری را تمامی کودکان ۶تا۹سالهٔ مبتلا به اختلال نقص توجه-بیشفعالی مراجعهکننده به کلینیکهای درمانی هستی و پارسا در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ تشکیل دادند. با روش نمونهگیری دردسترس، سی کودک واجد شرایط داوطلب بهعنوان نمونه وارد مطالعه شدند و بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش، نسخۀ چهارم مقیاس هوش وکسلر کودکان (۲۰۰۳) بود. دادهها بااستفاده از آزمون تی مستقل و روش کوواریانس تکمتغیره در نرمافزار SPSSنسخهٔ ۲۶ در سطح معناداری ۰٫۰۵ تحلیل شدند.
یافتهها: نتیجهٔ تحلیل کوواریانس مشخص کرد، بعد از حذف اثر پیشآزمون، میانگین نمرات پسآزمون دو گروه در متغیرهای ارقام مستقیم (۰٫۰۰۳=p) و ارقام معکوس (۰٫۰۳۸=p) و توالی عددی (۰٫۰۰۱=p) تفاوت آماری معناداری داشت.
نتیجهگیری: باتوجه به اثربخشی برنامهٔ جامع خانوادهمحور یارانهیار بر افزایش حافظهٔ فعال کودکان با اختلال نقص توجه-بیشفعالی نتیجهگیری میشود، این برنامه دارای اعتبار است و میتوان در افزایش تواناییهای شناختی و کارکردهای اجرایی این کودکان از برنامهٔ مذکور بهره جست.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |