مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
2- دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
2- دانشگاه آزاد اسلامی، رشت، ایران
چکیده: (11 مشاهده)
زمینه و هدف: پراشتهایی عصبی نوعی اختلال خوردن است که به پرخوری دوره‌ای همراه با راه‌های نامناسب جلوگیری از افزایش وزن تعریف شده است. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر خودتنظیمی رفتاری و عزت نفس دانشجویان دختر دارای اختلال پراشتهایی عصبی انجام شد.
روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی دانشجویان دختر دارای اختلال پراشتهایی عصبی دانشگاه‌های شهر میاندواب در سال تحصیلی 1404-1403 بودند. از این جامعه با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 40 نفر انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه خودتنظیمی رفتاری کری و همکاران (2004) و عزت نفس روزنبرگ (1965) بود. گروه آزمایش 8 جلسه 70 دقیقه‌ای تحت روان درمانی مثبت گرا قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده‌های آماری با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و با نرم افزار SPSS نسخه ۲3 صورت گرفت و سطح معناداری آزمون‌ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بعد از مداخله، اثر روان درمانی مثبت گرا بر خودتنظیمی رفتاری (001/0p<) و عزت نفس (001/0p<) دانشجویان دختر دارای اختلال پراشتهایی عصبی معنادار بود.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج پیشنهاد میشود که روان درمانی مثبت گرا در کنار سایر مداخلات روانشناختی به عنوان یکی از روش‌های مؤثر در بهبود خودتنظیمی رفتاری و عزت نفس دانشجویان دختر دارای اختلال پراشتهایی عصبی بکار گرفته شود.
روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی دانشجویان دختر دارای اختلال پراشتهایی عصبی دانشگاه‌های شهر میاندواب در سال تحصیلی 1404-1403 بودند. از این جامعه با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس 40 نفر انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 20 نفر) جایگزین شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه خودتنظیمی رفتاری کری و همکاران (2004) و عزت نفس روزنبرگ (1965) بود. گروه آزمایش 8 جلسه 70 دقیقه‌ای تحت روان درمانی مثبت گرا قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده‌های آماری با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و با نرم افزار SPSS نسخه ۲3 صورت گرفت و سطح معناداری آزمون‌ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بعد از مداخله، اثر روان درمانی مثبت گرا بر خودتنظیمی رفتاری (001/0p<) و عزت نفس (001/0p<) دانشجویان دختر دارای اختلال پراشتهایی عصبی معنادار بود.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج پیشنهاد میشود که روان درمانی مثبت گرا در کنار سایر مداخلات روانشناختی به عنوان یکی از روش‌های مؤثر در بهبود خودتنظیمی رفتاری و عزت نفس دانشجویان دختر دارای اختلال پراشتهایی عصبی بکار گرفته شود.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
