جلد 6 -                   ‫جلد (6): 67 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kamarzarin H. The Affection of Fordyce Happiness Model on Increasing Martial Satisfaction of Mothers within Children Mental Retardation. MEJDS 2016; 6 :62-67
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-428-fa.html
کمرزرین حمید. اثربخشی آموزش الگوی شادکامی فوردایس بر افزایش رضایت زناشویی مادران دارای کودک عقب‌ماندهٔ ذهنی آموزش‌پذیر. مجله مطالعات ناتوانی. 1395; 6 () :62-67

URL: http://jdisabilstud.org/article-1-428-fa.html

اثربخشی آموزش الگوی شادکامی فوردایس بر افزایش رضایت زناشویی مادران دارای کودک عقب‌ماندهٔ ذهنی آموزش‌پذیر
حمید کمرزرین*
دانشگاه پیام‌نور
چکیده:   (10264 مشاهده)

هدف: پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش الگوی شادکامی فوردایس بر رضایت زناشویی مادران دارای فرزند پسر عقب‌ماندهٔ ذهنی آموزش‌پذیر در شهر اندیمشک انجام گرفت.

روش‌بررسی: در این مطالعه‌ٔ نیمه‌آزمایشی، نمونهٔ بررسی‌شده شامل مادران در دسترس دارای فرزند پسر عقب‌ماندهٔ ذهنی آموزش‌پذیر زیرنظر آموزش‌وپرورش شهر اندیمشک با حجم ۳۰ نفر بود که به‌صورت داوطلبانه برای همکاری شرکت کردند. پس از آن به‌صورت تصادفی ۱۵ نفر به‌عنوان گروه آزمایش و ۱۵ نفر به‌عنوان گروه گواه انتخاب شدند. پیش‌آزمون با استفاده از پرسشنامهٔ رضایت زناشویی انریچ از هر دو گروه به عمل آمد و سپس الگوی شادکامی فوردایس به گروه آزمایش طی ۱۲ جلسهٔ ۷۵ دقیقه‌ای آموزش داده شد. در نهایت داده‌های به‌دست‌آمده با روش‌های آماری توصیفی و تحلیل کواریانس تجزیه‌و‌تحلیل شد.

یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد آموزش الگوی شادکامی فوردایس بر رضایت زناشویی این مادران مؤثر بوده است (۰٫۰۰۱>p).

نتیجه‌گیری: می‌توان این‌گونه نتیجه‌گیری کرد که آموزش الگوی شادکامی فوردایس در افزایش رضایت زناشویی مادران دارای پسر عقب‌ماندهٔ ذهنی آموزش‌پذیر مؤثر بوده است و می‌توان از این روش برای بهبود کیفیت زندگی خانواده‌های دارای کودک عقب‌ماندهٔ ذهنی استفاده کرد.

واژه‌های کلیدی: آموزش الگوی شادکامی فوردایس، رضایت زناشویی، عقب‌ماندهٔ ذهنی
متن کامل [PDF 763 kb]   (3129 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: توانبخشی
فهرست منابع
1. Bernstein M, Bernstein Ph. Marital therapy from a behavioral perspective communication. Monshei Gh, Pour Abedi H. (Persian translators). Tehran: Roshd Pub;2001.
2. Barghndan M. Effectiveness of teaching problem solving group practices on public health employees 'spouses' marital satisfaction Ahwaz Satellite Project. [MS Thesis]. Ahwaz: University of Ahvaz; 2009. [Persian]
3. Delavar Ali. Research Methods in Psychology and Education. 3rd ed. Tehran:Virayesh;2009. [Persian]
4. Sana'i B. Family Psychotherapy. Tehran: Technology;2000. [Persian]
5. Fordyce MW. A program to increase happiness: Further studies. Journal of Counseling Psychology. 1983;30 (4) :483-498. [DOI:10.1037/0022-0167.30.4.483]
6. Gottman JM. Marital interaction: Experimental investigations. Elsevier; 2013.
7. Sinha SP, Mukerjee N. Marital adjustment and personal space orientation. The journal of social psychology. 1990;130 (5) :633-639. [DOI:10.1080/00224545.1990.9922955]
8. Vincent JP, Weiss RL, Birchler GR. A behavioral analysis of problem solving in distressed and nondistressed married and stranger dyads. Behavior Therapy. 1975;6 (4) :475-487. [DOI:10.1016/S0005-7894(75)80004-9]
9. Vanlaningham J, Johnson DR, Amato P. Marital Happiness, Marital Duration, and the U-Shaped Curve: Evidence from a Five-Wave Panel Study. Social Forces; 2001, pp:1313-1341. [DOI:10.1353/sof.2001.0055]
10. Brajša Žganec A, Kaliterna Lipovčan L. Quality of Life, Life Satisfaction and Happiness in Professional Care Givers. Društvena istraživanja. 2006;15 (4-5 (84-85) ) :713-728.
11. Halahan D, Kuaffman J. Exaptional children. Javadian M. (Persian translator).Mashhad: Behnashr;2011.
12. Schueller SM. Positive Psychology. Ramachandran VS, editor. Encyclopedia of Human Behavior (Second Edition) . 2012;140-7. [DOI:10.1016/B978-0-12-375000-6.00284-6]
13. Chen Y-H, Lee W-C, Tseng K-W. Differentiation Research on employee satisfaction and happiness for European invested and local Chinese companies. Procedia-Social and Behavioral Sciences. 2012;57:549-554. [DOI:10.1016/j.sbspro.2012.09.1223]
14. Furnham A, Cheng H. Personality as predictor of mental health and happiness in the East and West. Personality and Individual Differences. 1999;27 (3) :395-403. [DOI:10.1016/S0191-8869(98)00250-5]
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی) می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Middle Eastern Journal of Disability Studies

Designed & Developed by : Yektaweb