BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-744-fa.html
2- دانشگاه اصفهان .دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی
چکیده
هدف: تولد و حضور کودکی با ناتوانی هوشی در هر خانواده‌ای مشکلات روان‌شناختی بسیاری را برای اعضای خانواده، به‌ویژه برای مادران فراهم می‌کند؛ بنابراین ضرورت دارد که با استفاده از درمان‌های جدید، با این مشکلات مقابله کرد. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی‌بر دیدگاه زمان بر اجتناب تجربهای مادران با دختر مبتلا به ناتوانی هوشی در مقطع ابتدایی شهر اصفهان صورت گرفت.
روش‌بررسی: روش بررسی نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. بدین‌منظور ۴۰ نفر از مادران با دختر مبتلا به ناتوانی هوشی مشغول به تحصیل در یکی از آموزشگاه‌های استثنایی شهر اصفهان در بهار ۱۳۹۵ بر اساس ملاک‌های ورود به مطالعه به‌شیوهٔ نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) جایگزین شدند. ابزارهای اندازه‌گیری در این پژوهش شامل پرسشنامهٔ پذیرش و عمل- نسخهٔ دوم (بوند و همکاران، ۲۰۱۱) بود. به‌منظور تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کواریانس (ANCOVA) استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که درمان مبتنی‌بر دیدگاه زمان بر کاهش نمرهٔ اجتناب تجربهای مادران با دختر مبتلا به ناتوانی هوشی از ۳۵٫۴۰ به ۳۲٫۷۰ مؤثر بوده است (۰٫۰۳۲=p).
نتیجه‌گیری: احتمالاً ایجاد تعادل بین زمان‌های مختلف و حذف تمرکز مراجعین روی زمان‌های خاص و ایجاد نگرش مثبت به سه بُعد زمانی (گذشته و حال و آینده)، باعث کاهش نمرات اجتناب تجربهای مراجعین گروه دیدگاه زمان شده است. بر‌اساس نتایج این پژوهش می‌توان از درمان مبتنی‌بر دیدگاه زمان، جهت کاهش اجتناب تجربهای مادران با دختر مبتلا به ناتوانی هوشی استفاده نمود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
