جلد 9 - شماره سال ۱۳۹۸
جلد (9): 32 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bayatpour M, Shojaei M, Kashi A. The comparison of physical, mental and compound training effect on motor development of boys with Developmental coordination disorder. MEJDS 2019; 9 :32-32
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-942-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-942-fa.html
بیات‌پور مریم، شجاعی معصومه، کاشی علی. مقایسۀ اثر تمرین منتخب ورزشی، ذهنی و ترکیبی بر اجرای مهارت‌های حرکتی کودکان پسر دارای اختلال هماهنگی رشدی. مجله مطالعات ناتوانی. 1398; 9 () :32-32
مریم بیات‌پور1 
، معصومه شجاعی* 2، علی کاشی3
، معصومه شجاعی* 2، علی کاشی3
1- واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی
2- دانشگاه الزهراء
3- پژوهشگاه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، تهران
2- دانشگاه الزهراء
3- پژوهشگاه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، تهران
چکیده: (2479 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: پنج تا شش‌درصد از کودکان مقطع دبستان دچار نقص هماهنگی رشدی هستند. هدف، مقایسۀ تمرین منتخب ورزشی، ذهنی، ترکیبی و گزینش بهترین روش برای رشد مهارت حرکتی پسران دارای اختلال هماهنگی رشدی بود.
روش‌بررسی: طرح پژوهش تجربی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون، با گروه گواه بود. تعداد ۵۵ پسر نه تا ده‌سالۀ شیرازی توسط پرسش‌نامۀ اختلال هماهنگی رشدی و آزمون ارزیابی حرکتی کودکان-۲ غربال و پس از همسان‌سازی شفافیت تصویرسازی دیداری به‌شکل تصادفی در سه گروه تجربی (چهارده نفر) و یک گروه گواه (سیزده نفر) قرار گرفتند. مداخله به‌شکل تمرین بدنی، ذهنی و ترکیبی به‌‌مدت ۲۴ جلسۀ ۴۵دقیقه‌ای اجرا شد و به‌منظور تحلیل داده‌ها از آزمون شاپیرو-ویلک برای نرمال‌بودن توزیع متغیرهای وابسته، آزمون تحلیل کوواریانس با استفاده از پیش‌آزمون به‌عنوان کووریت و آزمون تی هم‌بسته برای ارزیابی اثر مداخله، آزمون لوین برای همگنی واریانس‌ها و از آزمون بونفرونی به‌عنوان آزمون تعقیبی استفاده شد.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد میانگین و انحراف معیار اجرای مهارت‌های حرکتی سه گروه تمرین ذهنی، بدنی و ترکیبی در نوبت پس‌آزمون به‌ترتیب (۳٫۶۷۱±۶۲٫۲۳۱ و ۴٫۲۳۵±۶۳٫۵۰۲ و ۲٫۷۷۳ ±۶۵٫۷۹۴=mean±sd) در مقایسه با نوبت پیش‌آزمون بهبود معناداری داشت (۰٫۰۰۱>p). مقایسۀ بین گروه‌ها از سودمندی بیشتر تمرین ترکیبی به‌شکل معناداری (۰٫۰۰۱>p) حمایت کرد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد در پسران نه تا ده‌سالۀ دارای اختلال هماهنگی رشدی، می‌توان با استفاده از تمرین ورزشی و ذهنی، بهبودی معناداری در رشد مهارت‌های حرکتی ایجاد کرد و بهترین شیوه برای تسریع رشد حرکتی استفاده از تمرینات ترکیبی است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
